Siya ang nanay ko.
Hindi siya perpekto. Marami din siyang pagkakamaling nagagawa. Hindi siya gan'on kabait. Hindi rin siya gan'on ka sungit. Ang tanging mga salita na makakapag larawan sa buong pagkatao niya, siya ang pinaka "THE BEST" sa lahat ng nanay na nakilala ko. Lahat naman siguro ng nanay natin the best para sa atin. Kaya sobrang masuwerte ako dahil siya ang binigay ni Lord sakin bilang nanay. Kahit pa minsan, naiinis ako sa kanya. Minsan nakakaubos rin siya ng pasensya. Minsan nasasagot ko siya ng hindi ko namamalayan. Pero pagkatapos ng mga ganyang pangyayari, maya maya marerealize kong mali ang nagawa ko. Na kailangan hindi ko iparamdam sa kanya na wala akong respeto sa kanya. Ayokong masaktan si mama. Ayokong umiiyak siya. Ayokong na didisappoint siya. Ilang beses ko ng naiparamdam sa kanya yan noon. Ilang beses ko na siyang binigo. Ilang beses ko na siyang pinaiyak, pinag alala, at sinuway dahil sa pansarili kong kagustuhan. Marami akong nabigay at naparamdam sa kanyang pasakit. Pero kahit kailan hindi ko nasabi sa kanya ng harap harapan na mahal ko siya. Hindi ko naiparamdam sa kanya kung gaano siya ka importante para sa akin. Pero lingid sa kaalaman niyang sobrang gusto ko siyang yakapin. Gusto kong sabihin sa kanyang "Ma, mahal na mahal kita." na sa kahit isang minutong pagpaparamdam magawa ko lang na maiparamdam sa kanyang nandito lang ako. Maipakita sa kanyang sobra akong nagpapasalamat dahil sa kanya. Sa buong pagkatao niya na nagmahal, nagbigay ng buong buhay, at nag sakripisyo para sa akin. Sobra sobra akong nagpapasalamat dahil naitaguyod niya ako ng maayos. Na nabuhay niya ko ng maayos sa kabila ng minsang pagsuway ko sa kanya. Alam kong sobra ko siyang nasaktan, alam ko at ramdam ko sa loob loob niyang nangangailangan din siya ng atensyon at oras ng isang anak. At pinaparamdam ko yun kahit sa maliliit na bagay lang. Bumabawi ako, sinusunod ko siya sa lahat ng bagay na gusto niya. Hindi dahil nanay ko siya at kailangan kong sumunod sa mga gusto niya, kundi dahil nirerespeto ko siya at mahal na mahal ko siya.
To Mama:
"Ma, salamat ha? sa tanan tanan nimong gibuhat para sa akoa. Sa tanan tanan nimong gihatag para sa akoa na maski wala nay bahin para sa imoha, atleast malipay ko. Kabalo ko ma sa tanang kalisod na imong naagian, sa tanang sakit sa ulo na akong gihatag nimo, pasakit na akong gipa feel nimo. Gusto lang nako iingon na tanan tanan na akong gibuhat sa imoha, gimahayan nako. Wala ka kabalo kung unsa nako ka gusto iingon sa imoha na love kaayo tika ma. Kung unsa ka ka-importante sa akoa. Ikaw ang pinaka importante na tao sa akong kinabuhi. Wala kay idea kung unsa akong pag care sa imoha maski dili na ko mapakita kay maulaw ko. Kung unsa nako kagusto gakson ka og pinakalit. Kung unsa nako kagusto ingnan ka og I love you ma maski walay okasyon. Pero dili nako mabuhat kay gidaog ko sa akong kaulaw. Sa tanang pangluod nako sa imoha, mga napa feel nimo sa akoa na wala ka kabalo na nasakitan pud ko, dili didto magbago akong love para nimo. Daghan man kong pangluod na na-feel gikan nimo, mas nidaog akong pag love sa imoha ma. Dako kaayo akong pasalamat sa imoha sa tanan nimong gibuhat para sa ako. Mas nagpasalamat ko kay Lord kay gihatagan ko niyag mama na parehas nimo. Mama na kabalo kong dili magsawa sa akoa. Mama na dili ko biyaan og pirminte ko suportahan. Salamat sa tanan ma. Unta walay magbago sa atong pamilya. Kay sa ingani natong sitwasyon og pamuyo, wala na koy pangayuon pa. I love you so much Mama."
